De meeste mensen die mijn blog lezen kennen mij en mijn liefdes, maar speciaal voor de beminde onbekenden komt hier de volledige, chronologische uitleg die uw innerlijke voyeurist zal laten kwijlen naar meer. Of vonden jullie het allemaal zo normaal dat ik en een bae en dates heb? En dan werd Damian, mijn habibi nog nergens vernoemd.
We situeren ons ergens in 2008, het jaar waarin het nog Al Qaida was die zorgde dat westerse claustrofoben op Vlaams Belang stemden, waarin Al Gore's An Inconvenient Truth op alle scholen tot in den treure vertoond werd, waarin Obama mijn favoriete presidentskandidaat was en alle populaire tienerrebelletjes een arafatsjaal rond hun hals, haar voor hun ogen en deze riem rond hun heupen hadden hangen. Dit laatste was voor mij belangrijker dan welk ander nieuws ook, want ik was zestien, absoluut niet populair en ik aanbad het soort mensen die ik nu dramaqueens/aandachtshoeren noem. Zij praatten tijdens de leswissels over gevingerd worden tijdens South Park, terwijl ik noch een lief, noch seksuele ervaring, noch enige aflevering van South Park bekeken had. Ik was stikjaloers en diepongelukkig - al zorgde het hebben van een beste vriendin ervoor dat ik tenminste geen zelfmoordgedachten meer had, which was nice - en een lief hebben leek me het belangrijkste dat iemand ooit in zijn leven kon verwezenlijken. Wie geen lief had was een betekenisloze loser, punt.
Een leerling die ik vaag kende als 'evenmin populair, maar best oké' uit de andere klas wandelde voor de aanvang van de lessen naar deze loser toe. Dat zijn broer zoals mij was en dat hij wel iets 'voor mij' zou kunnen zijn. Oké dan. Een paar dagen later kreeg ik een sms van een onbekende die, zo wil het toeval, toch wel zijn broer bleek te zijn. Facebook en Skype waren toen nog niet in, het waren Noxa, Netlog, MySpace en MSN Messenger die de toon aangaven bij de Vlaamsche jeugd. We chatten wat, spraken eens af en ik deed echt, echt mijn best om verliefd te worden en het wilde maar niet lukken.
Op een van onze laatste dates hadden we afgesproken in het locale jeugdcafé, waar ik al eens keistoer een stiekeme kriek durfde te drinken. Ik was er als eerste - over mijn school kan ik veel slechts vertellen en misschien doe ik dat ooit eens, maar ze eindigden wél als eerste van 't stad de schooldag. De broer van kwam binnen met in zijn kielzog de aantrekkelijkste man die ik ooit had gezien. Ik was zo overdonderd en geïntimideerd door zoveel schoonheid dat ik enkel mijn date durfde te begroeten en zijn vriend voor de rest van de avond straal genegeerd heb. Iemand zoals hij, een Mooie, Jonge Oppergod, zou nooit vallen voor zo'n lelijk, saai, stom drutske als ik zelf was. Forget it. Te hoog gegrepen.
Op een van onze laatste dates hadden we afgesproken in het locale jeugdcafé, waar ik al eens keistoer een stiekeme kriek durfde te drinken. Ik was er als eerste - over mijn school kan ik veel slechts vertellen en misschien doe ik dat ooit eens, maar ze eindigden wél als eerste van 't stad de schooldag. De broer van kwam binnen met in zijn kielzog de aantrekkelijkste man die ik ooit had gezien. Ik was zo overdonderd en geïntimideerd door zoveel schoonheid dat ik enkel mijn date durfde te begroeten en zijn vriend voor de rest van de avond straal genegeerd heb. Iemand zoals hij, een Mooie, Jonge Oppergod, zou nooit vallen voor zo'n lelijk, saai, stom drutske als ik zelf was. Forget it. Te hoog gegrepen.
- Vind gij Damian leuk, mijn vriend die er vrijdag bij was? *smiley*
- ...Waarom? *smiley smiley*
- Gewoon *smiley*
kdenk da hij u wel tof vindt *smiley smiley*
Mag ik u zen e-mail geven? *smiley*
Zo geschiedde dat de Mooie, Jonge Oppergod naar mijn contactpersonen op aarde afdaalde en we met elkaar zinnige, diepgaande conversaties zoals die hierboven konden voeren. Onze eerste date was in hét metalcafé van 't stad en ik verveelde me dood. De meeste mensen zijn precies gepassioneerd door muziek, mais pas moi, mijn passie ligt bij literatuur. Ik ga er vanuit dat ik die avond heel erg vaak heel erg zo-geïnteresseerd-mogelijk-kijkend geknikt heb toen hij zijn favoriete metalbands en alle bijhorende genres afging om raakpunten met mij te zoeken. De. Hele. Avond. Lang.
Gedesillusioneerd doch een pak kennis der metalen rijker kwam ik thuis, alle hoop verliezend om mijn loser-positie ooit te kunnen verlaten. Toch spraken we nog eens af. Alle informatie daaromtrent is verloren gegaan in de mallemolen van mijn herinneringen, maar het moet een pak beter zijn geweest, want we bleven elkaar zien.
Gedesillusioneerd doch een pak kennis der metalen rijker kwam ik thuis, alle hoop verliezend om mijn loser-positie ooit te kunnen verlaten. Toch spraken we nog eens af. Alle informatie daaromtrent is verloren gegaan in de mallemolen van mijn herinneringen, maar het moet een pak beter zijn geweest, want we bleven elkaar zien.
Ik zat in die jaren elke zaterdagmiddag op de tekenschool waar ik me sierlijk verveelde nu we geen creatieve opdrachten meer kregen. Mijn eerste kalverliefde had ik daar enkele jaren daarvoor opgescharreld en de kans te geven mijn jeugdig hart te breken toen de liefde niet wederzijds bleek te zijn. Wist ik veel dat hij homo was. Mijn eerste celebrity crush was overigens deze heer, maar dat terzijde.
Omdat ik mijn zaterdag toch al verknoeide, besloot ik om te spijbelen en naar zijn huis te trekken. Mijn tekenkoffertje en ik betraden die dag voor het eerst het appartement waar hij, zijn moeder, vier katten en een konijn woonden. Damian vulde die middag door een van zijn all-time lievelingsfilms te draaien, eentje die ik thuis nooit zou hebben mogen bekijken van mijn godvrezende ouders. Tussen ons lag een gigazak snoep, wat ook nieuw was voor mij, en al gauw kwam de coolste kat ter wereld, meneer Moesje Mac Awesome, die eigenlijk gewoon Moehie heette, maar dat doet geen recht aan hoe fuckin' uniek die kat was, enfin, die formidastische kater kwam dus tussen ons in liggen en purren en friggin' awesome zijn. Iets later kwam zijn moeder thuis en ik schudde haar formeel en nerveus de hand. Ze was een eerlijke, warme moederkloek die alles over had voor haar enige oogappel, een vrucht waar we jarenlang onderhuids om hebben gewedijverd. Opeens schudde ze onverwachts een camera uit haar mouw - remember; geen smartphones in 2008 - en besloot een foto van ons samen te trekken, die nu waarschijnlijk nog ergens op het internet ronddwaalt. Ik deed mijn best niet te verkrampen - het zou nog jaren duren voor mijn zelfvertrouwen op het peil geschroefd was waar ik foto's niet meer vreesde. Volgens mij hebben we die dag samen spaghetti gegeten, al durf ik er niet om te wedden. In elk geval voelde deze omgeving zoveel warmer, hechter en oprechter aan dat het al gauw mijn echte thuis zou worden, met Damian als veilige haven.
In het eerste weekend van mei ging ik met zijn gezin naar een soort van vakantiehuisje, iets waarvoor ik ferm had moeten zagen en liegen tegen mijn ouders, anders kon ik het wel vergeten. Zelfs de vrouw die (n)ooit mijn schoonmoeder zou worden moest een goed woordje doen. God houdt nu eenmaal niet van plezier. We hebben dat weekend veel gepraat, gelachen, standjes gekregen wegens te veel en te luid gelach, films bekeken, gewandeld, voor het eerst elkaars hand vastgehouden, wat getennist, een abdij en als toetje zelfs de Olmense Zoo bezocht. 's Avonds zaten hij en ik op de grond meer films te bekijken en ik durfde me voor het eerst met al mijn vlinders tegen hem aan te schuifelen en de veiligheid van een mannenschouder te ervaren. Dat was ook de enige keer in mijn leven dat ik met bh en make-up in bed kroop, enkel en alleen omdat ik op m'n mooist wou zijn. Viel dat 's ochtends effe tegen.
Op 4 mei, toen we al terug in ons eigen beddeke geslapen en een schooldag achter de rug hadden, vroeg hij superromantisch op MSN:
"Euh, zijn we nu samen ofwa?"
En ja, dat waren we.
In het eerste weekend van mei ging ik met zijn gezin naar een soort van vakantiehuisje, iets waarvoor ik ferm had moeten zagen en liegen tegen mijn ouders, anders kon ik het wel vergeten. Zelfs de vrouw die (n)ooit mijn schoonmoeder zou worden moest een goed woordje doen. God houdt nu eenmaal niet van plezier. We hebben dat weekend veel gepraat, gelachen, standjes gekregen wegens te veel en te luid gelach, films bekeken, gewandeld, voor het eerst elkaars hand vastgehouden, wat getennist, een abdij en als toetje zelfs de Olmense Zoo bezocht. 's Avonds zaten hij en ik op de grond meer films te bekijken en ik durfde me voor het eerst met al mijn vlinders tegen hem aan te schuifelen en de veiligheid van een mannenschouder te ervaren. Dat was ook de enige keer in mijn leven dat ik met bh en make-up in bed kroop, enkel en alleen omdat ik op m'n mooist wou zijn. Viel dat 's ochtends effe tegen.
Op 4 mei, toen we al terug in ons eigen beddeke geslapen en een schooldag achter de rug hadden, vroeg hij superromantisch op MSN:
"Euh, zijn we nu samen ofwa?"
En ja, dat waren we.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten