- Na de helft van haar herinneringswaardig bestaan met Damian te hebben gedeeld, beëindigde ze midden september hun relatie na zeven en een half jaar. De Sleur zat zo vervlochten in hun samenzijn dat ze het gevoel had opgesloten te zitten in een onzichtbare kooi - een gevoel dat absoluut niet strookt met het leven en de ambitie van een jongvolwassene.
- Charming Scotsman William ontgrendelde het kooitje, maar bleek slechter met de vrijgegeven inhoud om te kunnen dan verwacht.
- In de tussentijd hielden zowel D. als Damian verscheidene dates, onder andere met elkaar.
- Een drukke Starbucks in Amsterdam was op Oudejaarsavond de ruimte waar de relatie tussen haar en William beslecht zou worden - het moment voor D. om te beseffen dat ze meer gevoelens had voor en heimwee naar Damian dan eerder gedacht. Hierover wou ze zo snel mogelijk een eerlijk klapke met hem voeren.
- Damians date verijdelde dit op zaterdag.
- Damians date werd Damians lief op zondag.
Say again?
"Mijn girlfriend wil me ook zien."
Verbouwereerd typte ik terug dat deze girlfriend hem ook wou zien.
Dat ik zelf bewust afstand had gedaan van mijn girlfriend-titel en bijhorende privileges kwam totaal niet in me op. Hoe uit het ook mocht zijn, 'Damian' zat in mijn brein gegrift als 'mijn vriend'. Zelfs toen ik met William samen was, was het niet zijn gezicht waar ik als eerste aan dacht als mensen naar mijn vriend vroegen. Ze trokken aan een onzichtbaar koord, lieten zo een belletje in mijn hoofd klingelen en deze geconditioneerde teef linkte dat mentale gerinkeltinkel automatisch aan Damian, lief of geen lief. En nu zat ik hier, als actrice vergroeid met haar vorige rol, totaal van de kaart omdat mijn ex het had aangedurfd een nieuwe relatie te beginnen, net op het moment dat ik mijn eerlijk klapke met hem ging hebben en er een potentieel happy end had kunnen aanbreken.
Held en heldin beseffen gelijktijdig dat hun liefde alle eerdere problemen overwint. Met een prachtig exotisch strand als decor, snellen ze elkaar tegemoet voor de ondergaande zon. Ze werpen zich in de armen van de ander en lebberen de eerder verorberde maaltijden af van de binnenkant van elkaars tanden (close-up). We sluiten af met Michael Bay die voor een spetterende ontploffing op de achtergrond zorgt. The end.
Perplex probeerde ik mezelf van deze zielsnijdende ontdekking af te leiden door mijn newsfeed te bekijken op Facebook.
Damian en Helemaal Geen Rebound zijn in een relatie.
Zo'n vijftig likes. Twintig comments, allemaal vrolijk en uitbundig positief. Zijn moeder die hen 'lieverds' noemde en ik die het gevoel kreeg dat ze meer tevreden was met deze nieuwe aanwinst dan ze ooit met mij was geweest. Niemand die vroeg waar ik was gebleven. En als toemaatje nog een oudejaarsfoto van hen beiden, getiteld: 'Nu heb ik alles wat ik nodig heb voor 2016'
Auw.
Dit deed pijn.
Ik had mijn relatie met William niet breed uitgesmeerd online en god, wat wenste ik dat ik het wel had gedaan, met nog wat cute foto's van ons tweeën erbij: ons geluk om in anderdamians ogen te krassen. Ik twijfelde om op hun foto als reactie 'Toch niet, want ik ontbreek' te posten, maar voor sommige fratsen ben ik jammer genoeg te volwassen geworden. Wel checkte ik stante pede het volledig onbeveiligde profiel van Helemaal Geen Rebound. Damians vorige dates waren stuk voor stuk aardige dames geweest, maar dit geval, van wiens bestaan ik tot een dag ervoor nog niet eens op de hoogte was geweest, was quite obviously een schoonverpakte shitload of troubles. Niet objectief? Kan zijn, maar laat uw common sense zelf maar oordelen:
Vijfhonderd profielfoto's, stuk voor stuk geposeerde selfies van haar eigen gezicht. Haar hoofd van links. Haar hoofd van rechts. Haar hoofd met een duckface. Haar hoofd met drie vierde naakte borst erbij. Reacties van haar volledig onbekende 'vrienden' die op de grootste tietenfoto's haar persoonlijkheid complimenteerden. 5000 volgers.
Dit was geen aardig alledaags meisje. Ik keek naar het profiel van iemand die ik als onzeker tienerjong geadoreerd zou hebben: de aandachtshoer slash dramaqueen. En zij verving mij en kreeg er nog applaus bovenop? Damn.
Damian voelde mijn gehyperventileer aan en wist een plaatsje vrij te maken in zijn drukke agenda. Ik had geen zin om het gesprek als een wrak te beginnen, dus ik belde naar mijn soulmate in nood. Hanne had Damian ook als Facebookvriend en wist dus direct wat er gaande was. Ze suste en kalmeerde en luisterde en als een vlot dreef ik kalmer naar mijn onbereikbaar wordende Black Pearl toe. Hij had Helemaal Geen Rebound toevallig gevonden als vriend van een vriend - lees dit nog eens opnieuw. De broer van? Toevallig de vriend die nu dus alweer de onbewuste indirecte aanleiding is voor Damians tweede relationele epistel - en hij vond haar 'er wel interessant' uitzien. Smaken verschillen. Mijn mond opperde toen bijvoorbeeld de woorden 'bitch', 'dramaqueen' en 'aandachtshoer', termen die nog veelvuldig gebruikt zouden worden en nooit serieus tegengesproken. Ze hadden elkaar op oudejaarsavond voor het eerst gezien en nu, drie dagen later, schreeuwden ze hun relatie al de virtuele wereld in. Ja, het was snel gegaan, en hij had getwijfeld de relatie te beginnen, maar ik kwam nu eenmaal toch niet meer terug (haha ironie haha). Een open relatie met mij zag hij enkel zitten als hij de enige man was van wie ik hield, en dat zou ik nooit willen, nietwaar? Nee, hij wou het nog niet op Facebook gooien, zij echter wel, en zoveel problemen had hij er toch niet mee. Nee, hij wist niet dat het me zou kwetsen. Ja, het zou hem gekwetst hebben als ik hetzelfde had geflikt met William. Ja, haar foto's waren niet zedig braaf te noemen, maar ze gamede en ze streamde haar gegame, en blote borsten zorgden nu eenmaal voor viewers en volgers, de (aandachts)hoerenlopers van deze eeuw. Ja, hij hield van haar. Ja, hij hield van mij.
Ik huilde. Hij trooste. Wij kusten.
Treurig dobberde ik naar huis terug. Ik kroop weg in mijn dekens en dacht aan de dingen die gezegd waren, beter gezegd hadden kunnen zijn en nog gezegd moesten worden. Opeens smakte er een vraag tegen de binnenkant van mijn schedel. Kon ik een open relatie aan waarin ik enkel van Damian hield? Een paar maanden hiervoor was dit onmogelijk geweest, maar nu? Ik had genoten van mijn vrijheid, de grootste honger verzadigd, de ergste frustraties gestild. Zolang ik vrij bleef om af en toe eens weg te vliegen, kon ik perfect mijn oude, opengebarsten kooitje weer inkruipen en alleen van Damian houden. Dolenthousiast belde ik hem op om middernacht en hij hoorde me olijk aan. Met een gerust hart kroop ik weer tussen mijn dekens, maar het diepste stadium der slaap zou ik die nacht niet bereiken.
De maandag erop leek iedereen wel moe. Leerkrachten, leerlingen, allen schenen behoefte te hebben aan vakantie om te bekomen van de vorige. Na zeven lesuren sleepte ik me naar huis en schreef daar de laatste zorgen van mijn hart. Hij moest weten dat ik niet achter hem aan was beginnen lopen omdat hij een lief had. De omstandigheden zaten me niet mee, maar ik had mijn besluit wel al genomen in een gekraakte loods in Amsterdam, op dezelfde dag dat hij zijn eerste date met haar had en ik nog in het ongewisse leefde van haar bestaan. Dat, extra uitgewerkt met wat diepgaande gevoelens, vormde een beest van een bericht. Zo. Verzenden. Nu lagen alle kaarten waarlijk open.
De dag erna overschreed ik een van de ongeschreven schoolregels en checkte voor de aanvang van mijn lessen haastig mijn Facebook. Een bericht. Van hem. Jisss. Mijn hart vloog omhoog
Dank je van je bericht. Helemaal Geen Rebound wil dat ik je verwijder van Facebook. Sorry.
en viel loeihard te pletter tegen de ijskoude, innig zwarte tegels van de leraarskamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten